Artemia boleh bertolak ansur dengan mana-mana tahap kemasinan dari 25‰ hingga 250‰ (25–250 g/L), [10] dengan julat optimum 60‰–100‰, [10] dan menduduki ceruk ekologi yang memberikan perlindungan daripada pemangsa.[11] Dari segi fisiologi, tahap kemasinan optimum adalah kira-kira 30–35‰, tetapi disebabkan oleh kehadiran pemangsa pada tahap kemasinan ini, Artemia jarang hadir di habitat semula jadi pada kemasinan kurang daripada 60–80‰. Gerak alih dilakukan dengan paluan apendej beritma dan berpasangan. Pernafasan berlaku pada permukaan kaki melalui plat-plat berserabut seperti bulu pelepah (epipodit lamelar).[8]

Pembiakan

Jantan berbeza daripada betina dengan mempunyai antena kedua yang diperbesarkan dengan ketara, dan diubah suai menjadi organ pencengkam yang digunakan untuk mengawan.[12] Artemia betina dewasa bertelur kira-kira setiap 140 jam. Dalam keadaan yang menggalakkan, Artemia betina boleh menghasilkan telur yang hampir serta-merta menetas. Walaupun dalam keadaan yang melampau seperti paras oksigen rendah atau kemasinan melebihi 150‰, Artemia betina menghasilkan telur dengan salutan korion [en] yang berwarna perang. Telur ini yang juga dikenali sebagai sista tidak aktif secara metabolik dan boleh kekal dalam stasis total selama dua tahun semasa dalam keadaan kering tanpa oksigen, walaupun pada suhu di bawah paras beku. Ciri ini dipanggil cryptobiosis, yang bermaksud "kehidupan tersembunyi". Semasa dalam cryptobiosis, telur Artemia boleh bertahan pada suhu udara cecair [en] (−190 °C atau −310 °F) dan peratusan kecil boleh bertahan di atas suhu mendidih (105 °C atau 221 °F) sehingga dua jam. [11] Setelah dimasukkan ke dalam air masin, telur menetas dalam masa beberapa jam. Larva nauplius kurang daripada 0.4 mm panjangnya ketika baru menetas.

Partenogenesis

Parhenogenesis merupakan satu kaedah pembiakan semula jadi di mana pertumbuhan dan perkembangan embrio berlaku tanpa persenyawaan . Thelytoky ialah satu bentuk partenogenesis tertentu di mana perkembangan individu betina berlaku daripada telur yang tidak tersenyawa. Automixis ialah satu bentuk thelytoky, tetapi terdapat pelbagai jenis automixis. Jenis automixis yang relevan di sini ialah satu di mana dua produk haploid daripada meiosis yang sama bergabung untuk membentuk zigot diploid.

Artemia parthenogenetica yang diploid membiak secara parhenogenesis automixis dengan pertaupan pusat (lihat rajah) dan pergabungan semula yang rendah tetapi bukan sifar.[13] Percantuman pusat dua produk haploid meiosis (lihat rajah) cenderung untuk mengekalkan heterozigositi dalam penurunan genom daripada induk kepada anak serta meminimumkan kemurungan pembiakbakaan dalam. Pergabungan semula pindah silang yang rendah semasa meiosis berkemungkinan menghalang peralihan daripada heterozigositi kepada homozigositi sepanjang generasi berturut-turut.

Pemakanan

Pada peringkat awal perkembangan, Artemia tidak memakan tetapi menggunakan rizab tenaga sendiri yang tersimpan dalam sista.[14] Artemia liar memakan alga planktonik mikroskopik. Artemia yang diternak juga boleh diberi makanan zarah termasuk yis, tepung gandum, serbuk kacang soya atau kuning telur. [15]